1. Harcerz sumiennie spełnia swoje obowiązki wynikające z Przyrzeczenia Harcerskiego.
2. Na słowie Harcerza polegaj jak na Zawiszy.
3. Harcerz jest pożyteczny i niesie pomoc bliźnim.
4. Harcerz w każdym widzi bliźniego, a za brata uważa każdego innego Harcerza.
5. Harcerz postępuje po rycersku.
6. Harcerz miłuje przyrodę i stara się ją poznać.
7. Harcerz jest karny i posłuszny rodzicom i wszystkim swoim przełożonym.
8. Harcerz jest zawsze pogodny.
9. Harcerz jest oszczędny i ofiarny.
10. Harcerz jest czysty w myśli, w mowie i uczynkach, nie pali tytoniu i nie pije napojów alkoholowych.
Pierwsze wersje Prawa Harcerskiego (Skautowego) oraz Przyrzeczenia Harcerskiego (Skautowego) zaczęły powstawać na początku XX wieku. Polskie Prawo wzorowane było na tekście opracowanym przez Roberta Baden-Powella z roku 1907. Początkowo Prawo Skautowe pod redakcją Andrzeja Małkowskiego miało 9 punktów, punkt 10 został dodany w roku 1912. Istotne zmiany wprowadzone zostały przez Naczelną Radę Harcerską w sierpniu 1919 roku. Słowa „skaut, skautowe” zamieniono na „harcerz, harcerskie”. W prawie niezmienionej wersji Prawo funkcjonowało do 1945 roku. Później zmieniane było jeszcze kilkakrotnie – głównie z przyczyn zmian ustrojowych w Polsce. Wersja ostateczna Prawa i Przyrzeczenia funkcjonująca do dziś została zatwierdzona w roku 1995 na Nadzwyczajnym Zjeździe ZHP w Poznaniu.